تهویه در ساختمان

نیاز به تهویه در ساختمان با توجه به نوع اقلیم:

در مناطق سردسیر یا در ماه هایی که هوا بسیار سرد و رطوبت آن بسیار کم است، ورود هوای خارج به داخل ساختمان را باید به حداقل میزان ممکن رساند. وظیفه ی تهویه ( تعویض هوا ) در این شرایط ، کنترل تعویض هوای داخلی در حدی است که از آلوده شدن آن جلوگیری کند. این مقدار تعویض هوا معمولا اکسیژن مورد نیاز برای تنفس را نیز تامین می کند . در این مناطق، ورود بدون کنترل هوای سرد به داخل اتاق باعث ایجاد سوز می شود و رطوبت نسبی هوای داخلی را تا حدی که باعث سوزش و خارش پوست بدن می شود پایین می آورد. بنابراین در این مناطق ، افزودن رطوبت به هوای داخلی ساختمان ها در ماه های سرد ضروری است.

در مناطق گرم یا در ماههایی که هوا گرم است، وظیفه ی اصلی تهویه اینست که با به جریان انداختن هوا در اطراف بدن ، عرق جمع شده بر روی پوست به شدت تبخیر می شود و بدین طریق – به ویژه در مناطق گرم و مرطوب – از طریق تبخیر عرق باعث کاهش دمای موثر شده ، شرایط آسایش را فراهم سازد. در این شرایط، مقدار هوای تعویض شده اهمیتی ندارد؛ ولی سرعت جریان هوا در منطقه ای که افراد فعالیت می کنند حائز اهمیت است. در مناطق گرم و مرطوب ، تهویه باید به صورتی انجام شود که سرعت هوای داخل به حدود 2 متر در ثانیه برسد.

در مناطق گرم و خشک باید میزان تهویه در روز را به حداقل ممکن رساند؛ تا حدی که بتوان از آلودگی هوای داخلی جلوگیری کرد. البته راه حل هایی که در معماری سنتی و بومی این مناطق مورد استفاده قرار گرفته، هنگام عصر و شب می توان پنجره ها را کاملا باز کرد و بدین طریق میزان آلودگی هوای داخل را کاهش داد؛ میزان تهویه ی مورد نیاز در روز حتی ممکن است از میزان تهویه در مناطق سرد نیز کمتر باشد . در این مناطق ، هنگام عصر و شب که هوای خارج معمولا خنک تر از هوای داخل ساختمان است. با ایجاد کوران در داخل ساختمان می توان از تاثیر گرمای سطوح داخلی دیوارها- که گرمای سطوح خارجی به آنها انتقال یافته و کاملا گرم شده اند – در هوای داخلی و در نتیجه ، گرم شدن هوای داخل ساختمان جلوگیری کرد. در این مناطق ، چون هوا هنگام عصر و شب تقریبا خنک است، سرعتی در حدود 1 متر در ثانیه برای جریان هوا در داخل کافی است.