تخریب بتن

.

دسته بندی کلی روش های تخریب بتن که برای ترمیم بتن مورد استفاده قرار می گیرد.
عنوان	توضیحات	روش ها
منفجر کردن	در روش های انفجاری، یک سری سوراخ در سازه ایجاد می شود که بتوان با استفاده از آن تخریب بتن را کنترل نمود.	انفجار مواد منفجره
خرد کردن	در روش های خرد کردن از یک جک هیدرولیک برای تخریب بتن استفاده می شود.	خرد کردن مکانیکی
برش دادن	در این روش ها برش‌بتن به منظور جدا کردن پیوندها انجام می شود که موجب کنده شدن بخشی از بتـن می گردد.	واترجت صنعتی ( کارواش صنعتی ) سند بلاست واترجت برش تیغه ای برش حرارتی
ضربه زدن	در این روش ها از ضربه های مداوم به‌ بـتن برای شکستن و خرد شدن استفاده می شود.	ضربه مکانیکی ضربه دستی
تراشیدن	در این روش ها اغلب از خوردگی به وسیله کاویتاسیون و مواد ساینده برای تخریب بتن استفاده می شود.	دستگاه تراش تراش آبی
پیش ترک دادن	در این روش طبق الگوی استانداردی که برای کنترل تخریب بتن است در سازه سوراخ هایی ایجاد می شود. مواد شیمیایی منبسط شونده داخل این سواخ ها ریخته می شود و با انبساط آن، سازه بتنی ترک خورده و تخریب می گردد.	روش شیمیایی جک و پیستون اهرم و تیشه

ویژگی ها و ملاحظات روش های تخریب بتن

عنوان	روش ها	ویژگی ها	ملاحظات
منفجر کردن	انفجار مواد منفجره	مناسب برای کندن بتن از سازه ها روشی بسیار مناسب و در بسیاری از شرایط، به صرفه، جهت تخریب بتن های با ضخامت زیاد (بیش از ۲۵۰میلیمتر) مواد حاصل از تخریب به حدی هست که به راحتی قابل جمع آوری و مدیریت است.	نیاز به اپراتورهای با مهارت خیلی زیاد دارد که بتوانند برای انفجار سازه ، جاگذاری مواد منفجره را طراحی و از آن برای تخریب بتن استفاده نماید. امنیت باید به طور سختگیرانه ای اعمال شود تا هنگام حمل، ذخیره کردن و استفاده از مواد منفجره حادثه ای اتفاق نیفتد. برای تخریب بتن باید از روش انفجار پی در پی استفاده نمود تا انرژی پیک انفجار به محیط اطراف آسیبی وارد ننماید. پیک انفجار موجب با ایجاد فشار انفجار هوا، لرزش زمین و پرتاب تکه های بتن‌کنده‌شده می تواند آسیب رسان باشد. لازم است از روش های کنترلی انفجار استفاده شود تا کمترین آسیب را به سازه بتنی باقی مانده وارد نماید.
خرد کردن	خرد کردن مکانیکی	این روش قابل استفاده برای کندن بتن از بتن‌های تخت، دیوار ها، ستون ها، و سایر سازه های بتنی که پهنای آن کمتر از ۱.۸ متر باشد قابل استفاده می باشد. این روش برای کندن بتن در سازه های عمودی و سقفی مسلح قابل استفاده می باشد. تولید صدا و لرزه محدودی در این روش وجود دارد. این روش آوار زیادی به جای نمی گذارد.	این روش برای تخریب سازه بتنی مناسب است که آن هم برای کندن بتن ، بازسازی بتن و ترمیم بتن مورد استفاده قرار می گیرد. مرزها باید توسط اره برش داده شوند که خرابی به بخش های دیگر تجاوز کند. تخریب باید از یک لبه آزاد و یا یک حفره در سازه شروع شود. میلگرد ها در اثر این روش دچار آسیب شده و قابلیت استفاده مجدد را ندارند. سرعت عملیات تخریب بتن بسیار به شرایط‌بتن و میزان آرماتور بندی بستگی دارد.
برش دادن	واترجت صنعتی سند بلاست واترجت برش تیغه ای برش حرارتی	در این روش تخریب بتن دال ها، دیوار ها و سایر سازه های بتنی که فقط دستیابی به یک وجه آن امکان پذیر است مناسب می باشد. استفاده از واترجت صنعتی و مواد ساینده، مواد ساینده به جت این امکان را میدهد که میلگردها و سنگدانه ها را نیز برش دهد. با استفاده از واترجت صنعتی و مواد ساینده ، هیچ حرارت، ارتعاش و گرد و خاکی تولید نمی شود و مواد حاصل از تخریب بتن با آب را می توان به راحتی جمع آوری نمود. روش برش حرارتی ، برای تخریب دیوارها، دال ها، تیغه ها و سازه های بتنی که دارای میلگردهای قطور و انبوه هستند مشروط بر آنکه شرایط سازه اجازه جاری شدن مواد مذاب شده را بدهد، مناسب می باشد. این روش برای برش سازه های بتنی پیش تنیده بسیار مناسب می باشد. تخریب بتن‌هایی که شکل و ساختار منظمی ندارند به راحتی امکان پذیر است. ارتعاش و گردو خاکی با این روش تولید نمی شود.	برش دادن نسبت به روش خرد کردن آهسته تر و هزینه بر تر می باشد. آبی که که حین عملیات با واترجت ها جاری می شود باید کنترل شود. اپراتورها باید لباس مخصوص بپوشند چرا که واترجت صنعتی فوق فشار قوی (تا ۳۰۰۰ بار) صدای زیادی تولید می کند. همچنین به دلیل اینکه فشار آب خروجی واترجت می تواند از بدن عبورکند لازم است از لباس ایمنی مناسب برای فشار ۳۰۰۰ بار استفاده شود. در روش برش تیغه ای، انتخاب نوع الماسه بستگی به سختی‌بتن ، درصد سنگدانه ها و نیز درصد میلگرد ها در داخل بتن دارد. تعداد زیاد میلگرد ها در یک سازه منجر به افزایش زمان و هزینه برش و تخریب بتن می گردد. روش وایرکات برای کاربردهای بسیاری قابل استفاده است ولی برای تخریب بتن نسبت به روش ها به صرفه نیست. کارایی این روش نیز مانند واترجت ، سندبلاست ، ضربه، روش شیمیایی و برش دادن، به نوع‌بتن ، درصد سنگدانه ها و درصد میلگرد ها بستگی دارد. حفاری روتاری ضربه ای برای بتن‌های غیر مسلح نسبت به روش برش با هسته الماس مناسب تر و اقتصادی تر می باشد. ولی برای بتن مسلح بالعکس است. در روش برش حرارتی لازم است اپراتورها لازم است لباس ایمنی برای حفاظت در برابر حرارت و پرتاب خرده های‌بتنی گذاخته استفاده شود.
ضربه زدن	ضربه مکانیکی ضربه دستی	این روش برای تخریب بتن به هردو حالت جزئی یا کامل مورد استفاده قرار می گیرد. نرخ کاری این روش به گونه ای است که استفاده از ابزار دستی آن به لحاظ اقتصادی به صرفه نیست. کار با دستگاه های روش ضربه ای نیاز به مهارت خاصی ندارد.	کارایی این روش تابع سختی‌بتن می باشد. انرژی ای که از دستگاه به سازه منتقل می شود باید کنترل شود تا ضربه های پیاپی هم به بخش های دیگر سازه و هم به سازه های اطراف آسیبی وارد نکند. سایر بخش‌های‌بتن معمولا دچار آسیب از میکروترک ها در راستای آرماتور بندی می شود. در طول عملیات گرد و غبار تولید می شود. اپراتورها باید از گوشی برای محافظت از صدای بلند تولید شده استفاده نمایند. قدرت دستگاه برای تخریب بتن عرشه پل ها در قسمت فوقاتنی آن حداقل ۱۴ کیلوگرم و برای قسمت کناری آن، ۷ کیلوگرم می باشد.
تراشیدن	دستگاه تراش تراش آبی	این روش برای تخریب بتن آسیب دیدهخ در دال ها و دیوار ها که عمق ۱۵۰ میلیمتر یا کمتر دارند مناسب می باشد. این روش به بخش های دیگر سازه بتنی آسیب نمی رساند. میلگردها بدون آسیب باقی می مانند تا مجدد استفاده شوند.	این روش بسیار هزینه بر است. در عمق های مختلف، پروفیل برش متفاوت خواهد بود. روش تراش آبی نیاز به دبی بالای آب دارد (۴۰۰۰ لیتر بر دقیقه) اپراتورها باید از گوشی برای محافظت از صدای بلند تولید شده استفاده نمایند. همچنین به دلیل استفاده از آب با فشار بالا (۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ بار) لازم است اپراتورها از لباس ایمنی مقاوم در برابر فشار بالا استفاده کنند. این روش به سازه بتتنی آسیب وارد می کند و سازه باقی مانده پس از تخریب بتن دچار میکرو ترک خواهد بود. در این روش صدای زیاد، ارتعاش و گرد و خاک تولید خواهد شد.
پیش ترک دادن	روش شیمیایی ( کتراک ) جک و پیستون اهرم و تیشه	این روش برای تخریب بتن هایی که عمق حفره هایی که در آنها ایجاد می شود بتواند حداقل ۱۰ برابر قطر حفره ها باشد کاربرد دارد. استفاده از این روش، صدا یا پرتاب موادی را به همراه ندارد. روش جک و پیستون برای بتن‌های پیچیده، با مساحت زیاد و با ذخامت ۲۵۰ میلیمتر یا بیشتر قابل استفاده است. روش اهرم و تیشه برای تخریب سازه های بتنی پیش تنیده با عمق کمتر از ۱۲۰۰ میلیمتر قابل استفاده می باشد.	اپراتور ها باید در ساعات اولیه هیدراسیون مواد از محوطه فاصله بگیرند تا دچار آسیب نشوند. روش شیمیایی نوعا گران است. مواد منبسط شونده کتراک که به صورت قرص های استوانه هستند، در معرض آب تبدیل به مایع می شوند و بهتر است در حفره های عمودی استفاده شوند که با جاذبه به سمت انتهای حفره حرکت کنند. پیشرفت این روش با حضور میلگرد و آرماتور بندی در سازه به شدت کاهش می یابد. عدم امکان کنترل تخریب بتن موجب می شود که تخریب بتن به درستی انجام نشود اگر کتراک گذاری اولیه به طور دقیقی انجام نگیرد. به علاوه هرگونه اخلالی در حین عملیات به دلیل عدم دسترسی اپراتور حین کار، موجب اخلال در عملیات تخریب می گردد. حفره های به قطر ۹۰ میلیمتر مورد نیاز می باش که موجب افزایش هزینه تخریب می شود.