۱.قالبندی پی


۲.آرماتور پی

۳.بتن پی

اول در مورد پی و شناژها یک توضیحاتی رو میدم:

پی وظیفه انتقال بارهای وارده از ساختمان را بر روی زمین بعهده دارد پیها انواع مختلف

دارن ۱.نقطه ای ۲.مرکب ۳ .یکارچه(رادیه) ۴.پی های شمعی و.... .

در پی های نقطه ای باید حداقل از ۳طرف بوسیله شناژها به هم وصل باشند.(در پی های

کنج از ۲ طرف).تعداد و قطر میلگردهای شناژ بوسیله محاسبه بدست می آید.ولی حداقل باید

به ۴میلگرد سراسری نمره ۱۴ مجهز باشد. و این آهنهای طولی باید بوسیله آهنهای عرضی

(خاموت) به هم متصل شوند(خاموتها وظیفه تحمل نیروی برشی را دارد) .شناژها کلا برای

وصل کردن پی ها به هم و مقاوم شدن در برابر نیروها به کار میروند.(البته بعضی وقتا در پی

های رادیه هم شناژ میزارن!!!!)ارتفاع شناژها معمولا ۴۰ سانت است و بستگی به ارتفاع پی

و محاسبه دارد.

شناژ(در پی رادیه)

آرماتور عرضی(خاموت):

شناژ:

راستی کلا میلگردهارو بوسیله سیم آرماتور بندی به هم میبندن و به هم جوش نمیدن چون

مقاومت کششی آرماتور ها از بین میره!(همون طور که میدونید بتن وظیفه تحمل نیروی

فشاری رو داره و میلگرد تحمل نیروی کششی!)

بعد از قالبندی اول بتن مگر میریزیم بتن مگر بتن سبک هست(۱۵۰) یعنی میزان سیمانش کم

هست که حدوده ۱۰ سانت قطر داره و باید ۱۰ سانت هم از کناره ها از بتن پی بیشتر باشه

که همونطور که قبلا گفتم در کارهای اجرایی این کارو نمیکنن!



بعداز ریختن بتن مگر نوبت به بستن آرماتور ها میرسه.که به ۲ قسمت آرماتورهای پی و

شناژها تقسیم میشه که اندازه .طول. شماره آرماتور ها و فاصله آرماتورها از هم

بوسیله محاسبه بدست می آید. در قسمتهای پی ممکنه بر اساس محاسبه به ۲ شبکه کف

و بالا احتیاج باشد (شبکه مش).شبکه مش پائین بوسیله اسپیسر(لقمه) از بتن مگر فاصله

میگیرد.

البته به میلگردها یک خم گونیا در انتهای میلگردها می دهند تا میلگردها و بتن بهتر به هم

گیر کنند.این خم بستگی به محل اجرا دارد مثلا درپی حدود ۲۰ تا ۳۰ سانت است.راستی

بعضی جاها که پی یا شناژها بلند هستند(بیش از ۱۲ متر چون طول میلگردها ی ساخته

شده بیش از ۱۲ متر نیست)باید در محل اتصال آرماتورماتورها به هم باید اورلب گذاشت که

طول آن بستگی به طول و قطر آرماتور دارد.یعنی ۲ آرماتور طولی مثلا در پی حدود ۱ متر روی

هم می آیند و با سیم آرماتور بندی به هم می بندند.یک نکته دیگه هم هست که آرماتور

های شبکه مش بالا بوسیله آرماتورهای خرک نگاه داشته میشوند.

مش بالاوپائین:

اسپیسر:

خم گونیا:

خرک:

آرماتور بندی:


پی نقطه ای و شناژ:

پی رادیه:

بالا خره میرسیم به بتن ریزی پی که یکی از مهمترین مراحل ساختمون سازیه.بتن به ۲

صورت دستی و ماشینی (پمپ) انجام میشه .که انتخاب هر کدام از این روشها بستگی به

شرایط دارد .(مثلا بتن ریزی با پمپ سریعتر است ولی هزینه ها بالا می رود البته بتن ریزی با

دست هم مزیتهایی دارد از جمله اینکه از لحاظ کیفیت مطمئن تر است البته این هم مشکلات

خود را دارد (مثلا بالا سر کارگر وایسی ببینی چی کار کردن واز لحاظ سرعت انجام کار و....)و

ساخت بتن احتیاج به تجربه و ....داره .البته بازم میگم همه اینا بستگی شرایط کار داره.مثلا

ممکنه ببینی اگه با پمپ بتن می ریختی به صرفه تر بوده!!!!!در هوای زیر صفر و پائین تر بتن

ریزی مجاز نیستالبته در دمای کمتر از ۵- درجه بخوای نخوای یخ میزنه!!!.اینو بدونید که

مهمترین عامل تخریب بتن سرما و یخ زدگی هستش.راستی یادم رفت بگم اصلا بتن چیه!بتن

ماده هست شامل شن ماسه و سیمان(نوع و مقدار سیمان در مقاومت آن تاثیر دارد)که

مقاومت فشاری بالایی داره.برای بتن ریزی پی را به چند قسمت تقسیم میکنند و بعد بتن

ریزی میکنند.بعد نوبت به ویبره زدن میرسه که این کارم تجربیه (البته توی کتابا یک چیزایی

نوشته که هر ۶۰ سانت و با زاویه ۴۵

دستگاهی هم که باهش بتن میسازن (میکس یر) نام دارد.در بتن ریزی با پمپ میکسر

(کامیون میکسر)به دستگاه پمپ نزدیک می شود و بتن آماده را در پمپ می ریزد و پمپ هم

آن را توسط شلنگی بلند به پی منتقل می کند.برای مشخص شدن ارتفاع پی از قبل

میلگردی را علامت گذاری می کنند و آن را در بتن فرو میکنند تا ارتفاع مشخص شود.بتن به

سرعت میگرد ولی بعد از ۷ روز به مقاومت ویژه خود می رسد ولی سالها طول میکشدتا به

مقاومت نهایی خود برسد.در ضمن باید تا ۷ روز بتن آب داده شود!و اگر هوا سردباشد باید روی

آن پتو کشیده شود(لایه ای از پشم شیشه و نایلون).

میکس یر:

پمپ(زمینی):

میلگرد اندازه:

پتو:

بتن ریزی:


ویبره:

پی تمام شده: