دسته‌بندی اشنایی با راه وراه سازی

دلاییل تخیب روسازی راه

با بیان ساده عریان شدن، شکست پیوند چسبندگی بین سطح مصالح سنگی و قیر می‌باشد. معمولاً عریان شدن از زیر لایه آسفالتی شروع می‌شود و به سمت بالا حرکت می‌کند تا ساختمان روسازی ضعیف شود. زیرا با ترافیک ترکها ظاهر می‌شوند و در مراحل پیشرفته روسازی شروع به خرد شدن می‌کند و عامل اصلی آن آب است
مکانیزم عمل به این ترتیب است که آب بین لایه نازک قیر و سطح مصالح سنگی دست می‌یابد و از آنجایی که سطح مصالح سنگی جاذبه بیشتری نسبت به آب دارند تا به قیر، پیوند چسبندگی شکسته می‌شود.
اتصال قیر و سنگدانه‌ها با نیروی جاذبه بین مولکولهای غیرمشابه که آنها را محکم به هم می‌چسباند حاصل می‌شود. چسبیدن یک ماده به ماده دیگر پدیده‌ای سطحی است. چسبندگی به تماس نزدیک دو ماده و جاذبه دو طرفه سطوح آن بستگی دارد.
با بیان ساده عریان شدن، شکست پیوند چسبندگی بین سطح مصالح سنگی و قیر می‌باشد. معمولاً عریان شدن از زیر لایه آسفالتی شروع می‌شود و به سمت بالا حرکت می‌کند تا ساختمان روسازی ضعیف شود. زیرا با ترافیک ترکها ظاهر می‌شوند و در مراحل پیشرفته روسازی شروع به خرد شدن می‌کند و عامل اصلی آن آب است
مکانیزم عمل به این ترتیب است که آب بین لایه نازک قیر و سطح مصالح سنگی دست می‌یابد و از آنجایی که سطح مصالح سنگی جاذبه بیشتری نسبت به آب دارند تا به قیر، پیوند چسبندگی شکسته می‌شود.
اتصال قیر و سنگدانه‌ها با نیروی جاذبه بین مولکولهای غیرمشابه که آنها را محکم به هم می‌چسباند حاصل می‌شود. چسبیدن یک ماده به ماده دیگر پدیده‌ای سطحی است. چسبندگی به تماس نزدیک دو ماده و جاذبه دو طرفه سطوح آن بستگی دارد.
چندین تئوری چسبندگی برای تشریح پیوند یا عدم پیوند قیر به کانیهای مصالح سنگی پیشنهاد شده است. براساس عمومی‌ترین تئوری پذیرفته شده، چسبندگی انرژی آزاد روی سطح سنگ که انرژی آزاد روی سطح مایع (قیر یا آب) را جذب می‌کند، به وجود می‌آید. این انرژی آزاد همچنین کشش سطحی نامیده می‌شود. برای امکان نزدیکترین تماس بین قیر و سطح مصالح سنگی، قیر باید توسط گرم شدن، امولسیون نمودن یا مخلوط شدن با حلالهای نفتی به صورت مایع درآید. توانایی قیر مایع شده به ایجاد تماس نزدیک با سطوح مصالح سنگی، قدرت پوشش مصالح نامیده می‌شود. قدرت پوشش قیر به مقدار زیادی با ویسکوزیته آن کنترل می‌شود. اگر همه شرایط یکسان باشد، ویسکوزیته کمتر، قدرت پوشش بالاتر را به همراه دارد. توانایی مصالح سنگی برای تماس کامل با یک مایع، توانایی پوشش شدن نامیده می‌شود.
قیر عملاً جاذبه‌ای برای آب ندارد، از طرف دیگر، بیشتر مصالح جاذبه هم به قیر و هم به آب را دارند. بنابراین اگر یک لایه نازک آب روی سطح مصالح باشد، قیر ممکن است به راحتی ذرات مصالح را بپوشاند، اما به سطح آن نخواهد چسبید، مگر اینکه قیر جانشین لایه نازک آب شود.
قیر همچنین ممکن است ذرات سنگ پوشیده با غبار را بدون چسبیدن به آنها بپوشاند. لایه غبار از تماس قیر با سطح سنگ جلوگیری می‌کند. حتی اگر مصالح سنگی خشک باشند، ذرات غبار ممکن است حفره‌های ریزی در لایه نازک قیر ایجاد نمایند که اجازه می‌دهد آب از آنها بگذرد.
در مورد قیرهای امولسیونی باید اذعان داشت که هر دو نوع قیرهای امولسیونی آنیونیک و کاتیونیک می‌توانند خصوصیات چسبدگی و عمل آوری داشته باشند (با توجه به نوع مصالح). تجربه نشان داده است که امولسیونهای آنیونیک (با بار منفی روی ذرات قیر) بیشتر مناسب استفاده با مصالح سنگی که بارهای سطحی مثبت دارند می‌باشند. بالعکس امولسیونهای کاتیونیک (با بار مثبت روی ذرات قیر) بیشتر مناسب مصالح سنگی که دارای بارهای سطحی منفی هستند می‌باشد. در کاربرد قیرها امولسیونی آنیونیک یا کاتیونیک، ته نشست اولیه ذرات قیر یک واکنش الکتروشیمیایی است، اما پیوند اصلی مقاومت بین لایه نازک قیر و مصالح سنگی بعد از، تبخیر آب امولسیون و آبی که ممکن است روی سطح مصالح سنگی باشد، ایجاد می‌گردد. همچنین بافت سطحی مصالح، پوکی و خصوصیات جذب آنها روی چسبندگی قیر به مصالح سنگی اثر می‌گذارند. مصالح سنگی با سطح صاف به خوبی مصالح سنگی با سطح خشن، لایه نازک قیر را نگه نخواهند داشت. ذرات متخلخل که قیر را جذب می‌کنند بهتر از مصالح سنگی با سطح صاف لایه نازک قیر را نگه خواهند داشت. مصالح سنگی متخلخل قیر بیشتری نسبت به مصالح غیرمتخلخل نیاز دارند.
انواع عریان شدن
عریان شدن زمانی که پیوند بین قیر و مصالح سنگی با آب شکسته شود، اتفاق می‌افتد. به علت کامل خشک نشدن، آب ممکن است روی سطح مصالح یا داخل خلل و فرج سنگدانه‌ها باشد یا ممکن است از منابع دیگری بعد از اجرا آب نفوذ کرده باشد. حداقل به ۶ روش به شرح زیر ممکن است پیوند بین قیر و مصالح سنگی شکسته شود:

علت عریان شدن تحت عنوان خود به خود خرد شدن و به شکل ذرات ریز و پایدار درآمدن.

جدا شدن قیر از سطح مصالح سنگی توسط لایه نازک آب بدون شکست واضح و قابل دید در لایه نازک قیر است که نهایتاً لایه نازک قیر می‌تواند کاملاً از مصالح سنگی جدا شود.

این امر هنگامی است که چسبندگی قیر به سطح مصالح سنگی توسط آب ضعیف شود. در این نوع عریان شدن، آب آزاد از طریق نفوذ در پوشش قیری به سطح سنگدانه‌ها راه می‌یابد. شکست ممکن است از پوشش ناکافی سنگدانه‌ها هنگام مخلوط کردن آسفالت در کارخانه آسفالت یا گسیختگی لایه نازک قیر باشد.

این پدیده نیز یک روش عریان شدن است که در واقع می‌توان آنرا اولین گام در عریان شدن نامید. گسیختگی لایه نازک قیر روی ذرات مصالح سنگی عموماً بعلت اعمال تنشهای ناشی از ترافیکایجاد خرابی در لبه‌ها و گوشه‌های تیز که پوشش قیر در آنها بسیار نازکتر است، اتفاق می‌افتد.

این فشار عاملی برای تشدید عریان شدگی می‌باشد. در مخلوطهای آسفالتی با فضای خالی زائد، آب ممکن است آزادانه از میان فضاهای خالی مرتبط داخلی عبور کند. ترافیک ممکن است درصد فضای خالی روسازی را کاهش داده، مسیرهای عبور بین فضاهای خالی را ببندد و آب را محبوس نماید. به علت جریان ترافیک و عبور مکرر آب، فشار آب حفره‌ای به حدی می‌رسد که عریان شدن قیر از سطح مصالح سنگی را ایجاد می‌نماید. ۱- به شکل ذرات ریز و پایدار در آمدن ۲- تفکیک ۳- جابجایی ۴- گیسختگی لایه نازک ۵- فشار آب حفره‌ای

۶- جریان آب هیدرولیکی
این جریان بیشتر از لایه‌های سطحی روسازی‌های آسفالتی و در قسمت زیرین لایه اعمال می‌شود. وقتی که روسازی اشباع باشد، چرخهای وسیله نقلیه آب را به درون روسازی از جلو تایرها فشار می‌دهند و آن را از پشت تایرها به بیرون می‌مکند. این حرکت آب به عریان شدن مصالح سنگی کمک می‌کند. همچنین غبار و ماسه و سنگدانه‌های رها شده در جاده نیز ممکن است با آب باران مخلوط شده و خراشیدگی لایه نازک قیر را تسریع بخشند.
علت عریان شدن
به طور کلی فقط یک علت برای عریان شدن وجود دارد: آب بین لایه نازک قیر و سطح مصالح سنگی راه یابد و جانشین قیر به عنوان پوشش مصالح سنگی شود. آب به چند طریق ممکن است به سازه روسازی برسد. از میان آنها می‌توان به آب درون یا روی مصالح سنگی که کاملاً خشک نشده‌اند، زه آب باران از میان شانه‌ها، ترکها یا روسازی متخلخل، آب زیر سطحی (که از نقاط بالاتر فشار هیدرواستاتیکی تولید می‌نماید)، آب موئینه از بستر راه و تبخیر آب از لایه‌های زیرین اشاره نمود. به هر صورت آب به روشهای مختلفی ممکن است به مصالح سنگی برسد.
کاهش عریان شدن یا جلوگیری کردن از آن
برای ساخت روسازی جدید، یا روکش یا بازیافت یک روسازی قدیمی راهنمایی‌های زیر باید برای کاهش احتمال عریان شدن مورد توجه قرار گیرد:

۲- ایجاد زهکشی اصولی برای ساختمان روسازی ـ اگر آب آزاد سریعاً دفع شود یا از مخلوط مصالح سنگی و قیر دور نگه داشته شود، عریان شدن ناشی از تشکیل امولسیون، جابجایی، گسیختگی لایه نازک یا جریان آب هیدرولیکی توسعه نمی‌یابد. آب جدا از مخلوط نگه داشته می‌شود که باعث مقاومت عریان شدن بیشتر مصالح سنگی شود. ۳- در اکثر حالات از مخلوطهای سنگدانه و قیر با دانه بندی متراکم به جای دانه‌بندی باز برای لایه‌های میانی و اساس استفاده نمائید استفاده از مخلوطهای با دانه‌بندی پیوسته و خوب متراکم شده از ورود آب به لایه‌های روسازی جلوگیری می‌کند. وقتی مخلوطهای اساس با دانه‌بندی باز در تعمیر ترکها استفاده می‌شود تعبیه سیستم مناسب زهکشی جهت جلوگیری از ایجاد فشار آب حفره‌ای و احمال عریان شدن ضروری می‌باشد. ۵- از مصالح سنگی تازه شکسته شده با مقاومت عریان شدن ضعیف استفاده نکنید. قیر از مصالح سنگی که برای یک هفته یا بیشتر انبار شده‌اند کمتر لخت می‌شود تا نسبت به همان مصالح سنگی که بتازگی شکسته شده‌اند. ۶- از مصالح سنگی گرم و خشک استفاده کنید ـ اگر مصالح سنگی دارای سطح خشک باشند به طوری که هیچ رطوبتی بین مصالح سنگی و لایه نازک قیر موجود نباشد، عریان شدن کمتر اتفاق می‌افتد. ۷- از مصالح سنگی تمیز استفاده کنید ـ از مصالح سنگی درشت با ذرات رس نظیر غبار که به طور محکم به سطح آنها چسبیده است نباید استفاده شود. حتی اگر قیر به طور کامل سنگدانه را بپوشاند، غبار از چسبیدن قیر به سطح سنگدانه جلوگیری خواهد نمود. ۸- از مصالح سنگی با جاذب رطوبتی بالا در صورت در دسترس بودن انتخابهای دیگر استفاده نکنید لازم است مصالح سنگی که بیشترین مقاومت را نسبت به عریان شدن دارا می‌باشند، استفاده گردد. با انجام آزمایش حساسیت آبی مصالح و قیر برگزیده برای پروژه، تعیین نمایید کدام مصالح سنگی برای پروژه بهترین می‌باشد. ۹- هنگامی که استفاده از مصالح سنگی جاذب آب اجتناب ناپذیر است، یک ماده ضد عریان شدن را به مقدار مناسب تعیین شده توسط آزمایشهای حساسیت آبی و طرح مخلوط آزمایشگاهی اضافه نمایید آهک هیدراته ومواد مایع ضد عریان شدن پایدار در مقابل حرارت عملکرد صحرایی قابل قبولی با مصالح سنگی منتخب فراهم نموده‌اند. اگر آهک هیدراته و مواد مایع ضد عریان شدن پایدار در مقابل حرارت عملکرد صحرایی قابل قبولی با مصالح سنگی منتخب فراهم نموده‌اند. چنانچه آهک هیدراته انتخاب شود، بهترین نتایج وقتی حاصل می‌گردد که مصالح سنگی با ماده آبکی آهک هیدراته تثبیت شود. بهترین نتیجه بعدی، وقتی است که آهک هیدراته به مخلوط آسفالتی در ضمن تهیه آن اضافه می‌شود. با بعضی مخلوطها، مواد مایع ضد عریان شدن پایدار در مقابل حرارت مؤثر بوده‌اند. فرآورده‌ای را انتخاب نمایید که با مواد خاص در مخلوط مؤثر باشد. انتخاب را فقط بعد از تکمیل بررسیهای آزمایشگاهی انجام دهید. ۱۰- اگر از یک ماده مایع ضد عریان شدن استفاده می‌شود، مطمئن شوید که ماده به مقدار مناسب پیشنهاد شده توسط آزمایشگاه اضافه شده است ـ بیش از اندازه افزودنی می‌تواند در حضور آب در ماده ضد عریان شدن بچرخد. در هر حالتی، هیچ ماده ضد عریان شدن به عنوان ساخت دستورالعمل خوب نباید توصیه شود. ۱۱- قیری را انتخاب نمایید که وقتی مایع می‌شود، مصالح سنگی را پوشش نماید اما در سرویس‌دهی، ویسکوزیته بالایی به قدر کافی داشته باشد که در مقابل عریان شدن مقاومت کند. ضمن آنکه دیگر اهداف طرح را برآورده نماید ـ لایه‌های نازک یا ضخیم قیر دسترسی آب به سطح مصالح سنگی را مشکل می‌سازد. ۱۲- مطمئن شوید که ذرات مصالح سنگی به طور کامل و یکنواخت با لایه نازک قیر ضخامتی که مخلوط شروط مقاومت را برآورده نماید، پوشش شود ـ لایه‌های نازک یا ضخیم قیر دسترسی آب به سطح مصالح سنگی را مشکل می‌سازد. ۱۳- در تمام مدت ساخت روسازی کنترل کیفی خوبی انجام دهید. ۱- برای روسازی‌های جدید تمام آسفالتی از دانه‌بندی پیوسته، خوب متراکم شده، مستقیماً بر روی بستر کاملاً آماده شده استفاده شود. تحقیقات نشان می‌دهد، اگر این روسازی‌ها به طور مناسب و خوب ساخته شوند حتی در بخش ترانشه هیچ آبی زیر این روسازی‌ها جمع نمی‌شود. بنابراین این روسازی‌ها به طور مؤثری در مقابل عریان شدن مقاومت می‌نمایند. ۴- اطمینان نمایید که همه لایه‌های روسازی کاملاً متراکم شده‌اند و در لایه‌های با دانه‌بندی پیوسته فضاهای خالی مرتبط برای عبور آب از میان آنها وجود نداشته باشد. روش آزمایش تجربی، «ASTM 3637 نفوذپذیری مخلوطهای آسفالتی» روشی را برای کنترل نفوذ پذیری روسازیهای متراکم شده در صحرا را در برمی‌گیرد.

محسن شفیعی پنج‌شنبه 19 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 01:00 ب.ظ

0 نظر

جاده سازی

بهترین نوع ساختن خیابان برای حمل و نقل است که با خراشیدن و کندن زمین و تسطیح کردن آن ساخته می شود تا شیب سطح رویی تکمیل شود تا در اثر عوامل جوی از بین نرود. تقاطع یک شیب معمولاً از یک تا ۵۰ کافی و مناسب است .

برای چنین خیابانها معقول و منطقی است که از خاکی که از ۱۲ تا ۱۸ درصد خاک رس ، ۵ تا ۱۵ درصد گل و ۶۵ تا ۸۰ درصد شن و دیگر سنگریزه های تشکیل شده استفاده می گردد. اگر این خاک طبیعی به شرایط اجرایی نرسد باید با اضافه کردن مواد دیگری این کمبود را جبران گردد . این مواد نزدیک حفره شده و با دقت با مواد دیگر خیابان سازی مخلوط می شود و در سطح زمین توسط چنگک و ماشین جاده و صاف کردن و بکاربرده می شود . سپس آنها توسط رفت و آمدهای که انجام می شود فشرده می شوند و دیگر به غلطک نیازی نیست .

بهترین نوع ساختن خیابان برای حمل و نقل است که با خراشیدن و کندن زمین و تسطیح کردن آن ساخته می شود تا شیب سطح رویی تکمیل شود تا در اثر عوامل جوی از بین نرود. تقاطع یک شیب معمولاً از یک تا ۵۰ کافی و مناسب است .

برای چنین خیابانها معقول و منطقی است که از خاکی که از ۱۲ تا ۱۸ درصد خاک رس ، ۵ تا ۱۵ درصد گل و ۶۵ تا ۸۰ درصد شن و دیگر سنگریزه های تشکیل شده استفاده می گردد. اگر این خاک طبیعی به شرایط اجرایی نرسد باید با اضافه کردن مواد دیگری این کمبود را جبران گردد . این مواد نزدیک حفره شده و با دقت با مواد دیگر خیابان سازی مخلوط می شود و در سطح زمین توسط چنگک و ماشین جاده و صاف کردن و بکاربرده می شود . سپس آنها توسط رفت و آمدهای که انجام می شود فشرده می شوند و دیگر به غلطک نیازی نیست .

یکی از روشهای که از صد سال پیش مورد بهره برداری بوده است خط آبی سنگ قیرهاست . در این روش قدیمی از جاده سازی یک لایه از سنگ را در سایز ۲ تا ۵ سانتی متری قراه سیمان ، گل و ماسه و آب در میان شکاف سنگها ریخته تا شکاف میان آنها پوشیده شود .

بهترین راه برای اصلاح کمبود استقامت خاکهای طبیعی که در زیر خیابان به کار می رود که به آن تثبیت خاک می گویند در جاده سازی جدید بسیار استفاده می گردد و آنها می توانند برای اتمام یک لایه خیابان استفاده شوند در خیابانهایی که حمل نقل و رفت و آمد سنگینی وجود دارد ضخامت کلی جاده ها ممکن است بیشتر از ۴۵ سانتی متر باشد اما ساختمانهای بزرگ و مختلف با مواد نادر و در جاها و مکانهای معینی انتخاب می شوند.

سطحهای رویی جاده ها و فضاهای باریک که شرح داده شده هر دو برای پیاده رو مناسبند که سطح آنها با قیر طبیعی و قیر و غیره آماده می شوند . سطح پیاده روهای ضخیم با سیمان و بتن درست می شوند .

هیچ سطح خیابانی نازکتر از _cm 10 نیست و ضخامت کمتر از آن ممکن است موجب شکستن گردد. معمولاً ضخامت _cm 15 برای خیابانهایی که رفت و آمد و حمل و نقل کمی دارند استفاده می شود. و ضخامت _cm10 برای خیابانهایی که رفت و آمد سبکی دارند استفاده می شود . مانند خیابانی که به خانه ها منتهی می شود . یک پیاده رو انعطاف پذیر دارای سطح رویی با ضخامت اغلب _cm 5 می باشد و ممکن نیست کمتر شود و یک لایه باریک از خاک تثبیت شده هم روی آن پاشیده می شود .در زیر این لایه زیرین یک لایه سنگی پاسنگریزه ای که به عنوان پایه نامبرده می شود و در زیر آن یک لایه اضافی از سنگ که به عنوان زیر بنا به کار می رود و مستقیماً با متداسیون (پی ریزی ) ارتباط دارد .

محسن شفیعی پنج‌شنبه 19 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:58 ب.ظ

0 نظر

روسازی مرکب

مقدمه

روسازی مرکب (Composite Pavement) به روسازی‌ای اطلاق می‌شود که شامل دو نوع روسازی، یعنی روسازی آسفالتی (Asphalt Concrete Pavement) به عنوان لایه انعطاف‌پذیر و روسازی بتنی (Portland Cement Concrete Pavement) به عنوان لایه صلب باشد. در برخی موارد از یک لایه میانی جدا کننده بین لایه‌های آسفالتی و بتنی استفاده می‌گردد. استفاده از مصالح بتنی به عنوان لایه زیرین و در نقش لایه اساس، و مصالح آسفالتی به عنوان لایه رویه، ترکیب متداولی است که ویژگی‌هایی همچون مقاومت و سطح هموار را ارائه کرده و بهره‌برداری از یک روسازی ایده‌آل را ممکن می‌سازد. استفاده از مصالح بتنی در نقش لایه رویه و مصالح آسفالتی در نقش لایه اساس گزینه‌ای است که در صورت خرابی کامل لایه آسفالتی مقرون به صرفه خواهد بود. با توجه به هزینه اولیه بالای اجرای این نوع از روسازی‌ها، ساخت آنها به طور محدود صورت گرفته و بیشتر برای رفع معایب روسازی‌های بتنی موجود و به منظور ارتقای کیفیت سطح راه و تأمین سرویس، به صورت روکش آسفالتی بر روی روسازی‌های بتنی موجود به کار می‌روند. روسازی‌های مرکب (لایه انعطاف پذیر بر روی لایه صلب) معمولاً در روسازی‌های قدیمی دیده می‌شود. در این موارد باید روکشی مانند آسفالت گرم، روکش با دانه‌بندی باز، یا آسفالت پلیمری بر روی روسازی‌های بتنی درزدار (Jointed Plane Concrete Pavement- JPCP) یا روسازی‌های بتنی مسلح پیوسته (Continuously Reinforced Concrete Pavement- CRCP) اجرا شود.

دلایل اجرای روسازی مرکب

از آنجا که تاریخچه روسازی‌های مرکب به سال‌‌های اخیر باز می‌گردد، فقط برخی کشورها مزایای چنین طرحی را تجربه کرده‌اند. در حال حاضر، استفاده از روسازی‌های مرکب به جاده‌های با ترافیک سنگین مانند بزرگراه‌ها و شریان‌های اصلی متمرکز شده است. عموماً انتخاب روسازی مرکب تحت تأثیر یکی از عوامل زیر می‌باشد:

۱- به علت ترکیب یک لایه بتنی با یک لایه آسفالتی، ظرفیت باربری زیاد و مقاومت در برابر تغییر شکل در اثر عبور زیاد وسایل نقلیه را در کنار بهبود مشخصات سطح و آسان شدن تعمیر و نگهداری روسازی خواهیم داشت؛

۲- کم شدن صدای چرخ وسیله نقلیه در حرکت روی جاده با بهره‌گیری از ویژگی‌های آسفالت متخلخل،

۳- اجتناب از تعمیر و نگهداری درز آب‌بند در روسازی‌های بتنی یا به حداقل رساندن آن،

۴- کاهش نفوذ آب و در نتیجه بهتر شدن رفتار بلند مدت سازه روسازی،

۵- تعمیر یا ارتقای کیفیت سطح رو به زوال روسازی بتنی،

۶- کاهش هزینه‌های اضافی در طول طرح برای مسئولان نگهداری راه و استفاده‌کنندگان.

گاهی اوقات نیز برای مطابقت دادن لایه موجود با لایه جدید مثلاً هنگام تعریض، افزایش تعداد خطوط در مجاورت یک روسازی انعطاف پذیر، یا اجرای یک لایه روکش انعطاف پذیر بر روی لایه صلبی که هنوز از نظر سازه‌ای سالم است، می‌توان از روسازی مرکب استفاده کرد.

مقاطع روسازی

در صورت استفاده از روکش آسفالتی بر روی روسازی بتنی موجود، بخش عمده باربری از طریق لایه بتنی انجام می‌شود. از این رو می‌توان برای طراحی لایه بتنی از تئوری صفحات استفاده کرد. اگر بتوان فرض نمود که چسبندگی لایه آسفالتی به لایه بتنی به طور کامل صورت گرفته است، می‌توان با در نظر گرفتن مقطع معادل از تئوری صفحات به منظور تعیین تنش خمشی دال بتنی بهره جست. در صورتی که محل بار چرخ در نزدیکی لبه یا درز (Joint) لایه بتنی در نظر گرفته شود، روش تئوری صفحات به تنهایی جوابگو است و اگر بار چرخ در وسط و به دور از لبه‌ها یا درزها وارد شود، می توان از تئوری لایه‌ها و یا صفحات برای استفاده نمود. روسازی بتنی می‌تواند به صورت بتن غیر مسلح درزدار، بتن مسلح درزدار و یا بتن مسلح پیوسته باشد.

علاوه بر انواع فوق، روسازی‌های مرکب می‌توانند شامل روسازی‌های آسفالتی با اساس تثبیت شده یا تثبیت نشده نیز باشند. برای روسازی‌های آسفالتی با اساس تثبیت نشده، تنش و کرنش بحرانی به صورت کششی است و در زیر لایه آسفالتی قرار دارد؛ در حالی که در روسازی‌های آسفالتی با اساس تثبیت شده موقعیت تنش بحرانی در زیر لایه اساس در نظر گرفته می‌شود.

نحوه طراحی روسازی مرکب با توجه به ترکیب لایه‌ها و نوع مقطع متفاوت خواهد بود. معمولاً لایه آسفالتی مستقیماً بر روی اساس بتنی اجرا نمی‌شود. یکی از معایب اجرای روکش به این روش، انتشار ترک‌های انعکاسی در لایه آسفالتی است که علت آن وجود درز و ترک در اساس بتنی است. شکل (۱) دو مقطع متفاوت که در بیشتر کشورها به عنوان مقطع متداول اجرا می‌گردد را نشان می‌دهد. در صورتی که مانند مقطع (الف) از یک لایه آسفالتی با دانه‌بندی باز مابین لایه آسفالتی و بتنی استفاده گردد، می‌توان ترک‌های انعکاسی را کاهش داد. مقطع (ب) روش متداول دیگری را نشان می‌دهد که در آن برای جلوگیری از انعکاس ترک‌ها از یک لایه ضخیم مصالح دانه‌بندی شده میان دو لایه آسفالتی و بتنی استفاده شده است. در صورت اجرای این روش می‌توان لایه رویه را در دو بخش آسفالت سطحی به ضخامت ۴۰ میلی‌متر و لایه بیندر به ضخامت ۵۰ میلی‌متر اجرا نمود.

وظیفه رویه انعطاف پذیر، عمل کردن به عنوان روکش حرارتی و رطوبتی برای کاهش گرادیان حرارتی و رطوبتی در لایه صلب است تا از این طریق تغییر شکل‌های دال بتنی (curling and warping) کاهش یابد. به علاوه لایه انعطاف پذیر از ساییده شدن لایه صلب در اثر تماس با چرخ خودروها جلوگیری می‌کند.

روسازی صلب بر روی لایه انعطاف پذیر

از آنجا که حداقل ضخامت مورد نیاز برای لایه صلب ۷/۰ فوت است، تمامی روسازی‌های دارای سطح صلب بر اساس ضوابط و روش‌های مربوط به روسازی‌های صلب طراحی می‌شوند.

معایب روسازی‌های مرکب

دلیل اینکه از روسازی‌های مرکب کمتر استفاده می‌شود این است که این روسازی‌ها، ترکیبی از معایب روسازی‌های صلب (هزینه اولیه بالاتر) و روسازی‌های انعطاف پذیر (نیاز به نگهداری بیشتر) را دارا هستند.

گاهی از لایه‌های انعطاف پذیر نازک (روکش‌ها) برای بهبود اصطکاک و کیفیت تردد لایه صلب استفاده می‌شود. از آنجا که اصطکاک و کیفیت تردد با خراشاندن سطح لایه صلب موجود نیز امکان پذیر است، باید مطالعات اقتصادی انجام گیرد تا مشخص شود که کدام روش کم هزینه‌تر است.

خواص روسازی‌های مرکب

خواص روسازی‌های صلب و انعطاف پذیر باید برای روسازی‌های مرکب نیز در نظر گرفته شود. در انتخاب مصالح برای لایه انعطاف پذیر باید دقت شود تا از انتشار ترک‌های انعکاسی لایه صلب جلوگیری کرده، همچنین اجرای لایه انعطاف پذیر که معمولاً نازک می‌باشد نیز تسهیل شود.

فاکتورهای عملکردی

لایه‌های انعطاف پذیری که بر روی لایه‌های صلب اجرا می‌شوند باید به نحوی طراحی و از مصالحی ساخته شوند که الزامات زیر را برآورده کنند:

۱- ترک‌های انعکاسی: درزها و ترک‌های لایه صلب زیرین نباید در طی زمان بهره‌برداری بر روی لایه انعطاف پذیر اثر بگذارند.

۲- همواری: لایه انعطاف پذیر باید طوری طراحی شود که دارای IRI اولیه برابر ۶۳ اینچ در مایل بوده ودر طول زمان بهره‌برداری تا حداکثر IRI برابر با ۱۷۰ اینچ در مایل نگه‌داشته شود.

۳- چسبندگی: اصلی‌ترین عامل در عملکرد و طول عمر لایه انعطاف پذیر، وضعیت چسبندگی بین لایه انعطاف پذیر و لایه صلب است. در حالت چسبندگی خوب بین لایه انعطاف پذیر و لایه صلب، ضخامت لایه انعطاف پذیر نقش مهمی در طول عمر آن ایفا نمی‌کند. از این رو، در کارهای عملی اگر از نظر سازه‌ای به لایه انعطاف پذیر نیاز نباشد، حداقل ضخامت مورد نیاز برای لایه انعطاف پذیر بر اساس مشخصات مصالح از قبیل ساختمان و دانه‌بندی سنگدانه‌ها، نوع بیندر و … تعیین خواهد شد.

محسن شفیعی پنج‌شنبه 19 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:57 ب.ظ

0 نظر

تعاریف اساسی روسازی وزیر سازی

آبرو

هر سازه‌ای، غیر از پل، که برای تخلیه آب از زیر راه ساخته می‌شود.

آسفالت حفاظتی

پخش قیر در راههای خاکی شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن، یا قیرپاشی بدون سنگدانه، و یا پخش آسفالت اسلاری سیل، و یا آسفالت متخلخل، آسفالت حفاظتی نامیده می‌شود.

آسفالت سرد

آسفالت سرد از اختلاط مصالح سنگی یا قیرهای محلول، یا قیرآبه‌ها و یا قطران در دمای محیط تهیه و در همین دما پخش و متراکم می‌شود.

آسفالت متخلخل

آسفالت متخلخل از اختلاط قیر با سنگدانه‌های شکسته دارای دانه‌بندی باز، در کارخانه آسفالت تهیه می‌شود.

اساس

قشری از مصالح سنگی با مشخصات فنی و به ضخامت معین که بر روی بستر آماده شده راه و یا لایه زیراساس، به منظور تحمل بارهای وارده از لایه‌های بالاتر روسازی قرار گیرد، قشر اساس نامیده می‌شود.

اساس شنی

عبارت است از مصالح شکسته شنی با مشخصات فنی معین که به ابعاد هندسی مورد نظر بر روی قشر زیراساس و یا بستر روسازی قرارگیرد.

اساس قیری

مخلوطی از مصالح سنگی و قیر با مشخصات فنی و به ضخامت معین که بر روی بستر آماده شده راه و یا لایه زیراساس، به منظور تحمل بارهای وارده از لایه‌های بالاتر روسازی قرار گیرد، قشر اساس قیری نامیده می‌شود.

اساس ماکادامی

مخلوطی از سنگ کوهی و یا سنگهای رودخانه‌ای شکسته به اندازه‌های مشخص و پخش آن بر روی قشر آماده شده سطح راه برابر ابعاد، اندازه‌ها و ضخامتهای مشخص شده در نقشه‌ها.

اندود سطحی (تک‌کت)

پخش یک لایه بسیار نازک قیر محلول یا قیرآبه روی سطح آسفالتی یا بتنی به منظور آغشته نمودن سطوح مزبور و ایجاد چسبندگی با قشر آسفالتی که متعاقباً روی آن پخش می‌شود، اندود سطحی یا تک‌کت نامیده می‌شود.

اندود نفوذی (پریم‌کت)

پخش یک لایه قیر محلول با کندروانی (ویسکوزیته) کم یا متوسط در سطح شنی راه (بستر روسازی راه یا زیراساس و یا اساس)، اندود نفوذی یا پریم‌کت نامیده می‌شود.

اندودهای آب‌بند (سیل‌کت)

اجرای آسفالتهای حفاظتی بر روی انواع رویه‌های آسفالتی و یا بتنی موجود، به منظور آب‌بندی، افزایش خاصیت نفوذناپذیری، اصلاح آسیب‌دیدگیهای سطحی، بهسازی موقت و افزایش عمر بهره‌برداریها، اندود آب‌بند یا سیل‌کت نامیده می‌شود.

بازیابی روسازی آسفالتی

بازیابی روسازی آسفالتی، استفاده مجدد از آسفالتهای قدیمی است که قبلا کاربرد اولیه خود را به انجام رسانده است. این عمل معمولاً پس از انجام پاره‌ای فعل و انفعال بر روی آسفالتهای قدیمی صورت می‌گیرد.

بتن آسفالتی با دانه‌بندی باز

عبارت است از مخلوط قیر و مصالح سنگی با دانه‌بندی باز که مناسب برای بالا بردن اصطکاک روسازی مرطوب می‌باشد.

بتن آسفالتی با دانه‌بندی متراکم

عبارت است از مخلوط قیر و مصالح سنگی با دانه‌بندی پیوسته مناسب برای شرایط محلی با کاهش فضای خالی و افزایش مقاومت و عمر بیشتر.

بستر روسازی راه

سطح تمام شده خاکی راه که مصالح لایه‌های روسازی بر روی آن قرار می‌گیرد.

بهسازی و روکش آسفالتی

مرمت و اصلاح انواع آسیب‌دیدگیهای سطحی و سازه‌ای روسازیهای آسفالتی، شامل: تعمیرات سطحی، اجرای روکشهای تقویتی، بازیافت و یا ترکیبی از این عملیات بهسازی نامیده می‌شود.

پل

سازه فلزی یا با مصالح ساختمانی برای عبور راه، راه آهن و یا پیاده از روی آب یا مسیر راهی دیگر.

پی‌کنی ابنیه فنی

پی‌کنی ابنیه فنی عبارت است از کندن محل پی پایه‌ها، دیوارها، زهکشیها، با دست و یا بیل مکانیکی (یا وسایل مشابه) طبق رقوم مندرج در نقشه‌های اجرایی و به دستور دستگاه نظارت.

تخلیه آبهای سطحی

عبارت است از احداث نهرها، و آبروهای باز و یا بسته، لوله‌گذاریهای سطحی، انحراف و تنظیم و کنترل جریان آب انهار و رودخانه‌ها و اجرای سایر کارهای تکمیلی، طبق نقشه‌های اجرایی و دستورات دستگاه نظارت.

خاک مسلح

خاک مسلح عبارت است از مجموعه خاک و جوشنها که به صورت نوارهای افقی در خاک قرار می‌گیرند و پوسته که بتنی یا فلزی است و نمای خاک مسلح را تشکیل می‌دهد.

داربست

سازه‌ای موقت است که برای نگهداری قالب‌بندی، سکوهای کار و تحمل بارهای حین اجرا برپا می‌شود. مشتمل بر شمع‌بندی، پایه‌های قائم، صفحات افقی، بادبندها، زیرسری‌ها و نظایر آن.

راه انحرافی

راهی موقت برای عبور ترافیک در زمان قطع عبور از بخشی از راه.

روسازی

روسازی راه سازه‌ای است که بر روی آخرین لایه متراکم شده خاک زمین طبیعی، خاکریزیها یا کف برشهای خاکی و یا سنگی که به طور کلی بستر روسازی نامیده می‌شود، قرار می‌گیرد.

زهکشی

زهکشی عبارت است از لوله‌گذاریهای سطحی و زیرزمینی، مصرف زه‌های سنگی و یا خرده‌سنگی، انحراف و تنظیم و اجرای سایر کارهای تکمیلی، طبق نقشه‌های اجرایی و دستورات دستگاه نظارت.

زیراساس

قشری از مصالح سنگی (و یا مخلوطی از مصالح سنگی و مواد افزودنی) با مشخصات فنی معین و به ضخامت مشخص که بر روی بستر راه (ساب‌گرید) به منظور تحمل بارهای وارده از قشرهای بالای روسازی قشر اساس قرار گیرد، قشر زیراساس نامیده می‌شود. زیراساس معمولاً اولین لایه از ساختمان روسازی راه را تشکیل می‌دهد.

زیراساس شنی

مصالح شنی با مشخصات فنی معین تهیه و بر روی بستر روسازی راه حمل و به ضخامت مورد نظر پخش و سپس طبق شرایط فنی آبپاشی و کوبیده می‌گردد. قشر حاصله، زیراساس شنی نامیده می‌شود.

سنگ پشت کار

قطعه سنگی است که در پشت نما به کار می‌رود و مستقیماً در برابر عوامل جوی قرار ندارد.

سنگ توکار

قطعه سنگی است که در داخل بنا به کار برده می‌شود.

سنگ دوکله و یا سرتاسری

قطعه سنگی است که تمام ضخامت بنا را در بر می‌گیرد.

سنگ راسته

قطعه سنگی است که طول اصلی آن در امتداد نمای بنا قرار می‌گیرد.

سنگ کله

قطعه سنگی است که طول اصلی آن در داخل بنا قرار می‌گیرد.

سنگ نبش

قطعه سنگی است که در گوشه بنا به کار برده می‌شود.

سنگ نما

قطعه سنگی است که در نمای بنا به کار برده می‌شود. این قطعه باید دارای ریشه کافی بوده تا در ضمن مقاومت در برابر عوامل جوی، استحکام بنا را هم تامین نماید.

شانه راه

آن قسمت از کف راه که برای توقف اضطراری وسایل نقلیه اختصاص داده شده است.

شیب عرضی

عبارت است از شیب عرضی سطح راه و در مسیرهای مستقیم اغلب معادل ۲% می‌باشد.

شیب عرضی روکش

حداقل شیب عرضی روکش در مسیرهای مستقیم ۵/۱% و حداکثر ۳% ولی حداقل شیب عرضی برای مسیرهای بیش از دو خط عبور در یک جهت ۲% می‌باشد. شیب عرضی جاده خاکی و یا بدون روسازی ۵/۲% تا ۵% است.

طاقهای با دور تمام

طاقهایی که انتهای قوس طاق به حالت عمودی روی پایه‌ها قرار گرفته باشد.

طاقهای نیم‌خیز

طاقهایی که با طاق به حالت مایل و با شیب ۱و ۲ روی پایه قرار گرفته باشد.

عملیات خاکی

عبارت است از کلیه کارهای لازم برای تمیز کردن بستر و حریم راه، خاکبرداری و خاکریزی خاک، سنگ و یا سایر مصالح، از و یا در مسیر و یا محدوده راه در منطقه عملیات طرح، طبق نقشه‌های اجرایی و یا برابر دستورات دستگاه نظارت.

قالب

سازه‌ای موقت برای در بر گرفتن بتن قبل از سخت شدن و کسب مقاومت کافی برای تحمل بار بتن.

قرضه جانبی

قرضه‌ایست موجود در حریم قانونی راه و در صورت بلامانع بودن در نزدیکی و مجاورت حریم راه.

قرضه موضعی

قرضه‌ایست که از منابع مناسب موجود در طول راه و با رعایت حداقل فاصله حمل تعیین می‌شود.

قرضه منتخب

قرضه‌ایست متشکل از مصالح رودخانه‌ای و یا کوهی و یا مصالحی با مشخصات معین که از منابع خاص تأمین می‌شود.

کنترل فرسایش

عبارت است از ایجاد فضای سبز و یا تثبیت خاک با قیرآبه و یا پوشش با بتن پاشیده و شیب‌بندی به منظور کاهش از دست رفتن خاک به علت آب یا باد.

مدیریت روسازی راه

عبارت است از تمامی فعالیتهای مربوط به طراحی، ساخت، نگهداری، ارزیابی مداوم، ترمیم، بهسازی و یا بازسازی روسازی شبکه راهها. مدیریت روسازی راه مجموعه‌ای است از ابزار و روشها که علاوه بر سازماندهی به شبکه روسازیها به تصمیم‌گیری برای دست یافتن به برنامه‌های درازمدت مؤثر و اقتصادی برای نگهداری روسازیها در سطحی قابل قبول، کمک می‌کند.

مجموعه قالب‌بندی

مجموعه‌ای که برای نگهداری بتن در شکل مورد نظر به کار می‌رود، مشتمل بر رویه قالب، بدنه قالب، پشت‌بندها، کلافها، چپ و راستها و نظایر آن.

میانه راه

آن قسمت از عرض راه که در حد فاصل (بین) مسیر رفت و برگشت قرار گرفته و مسیرهای رفت و برگشت را از هم جدا می‌کند.

محسن شفیعی پنج‌شنبه 19 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:55 ب.ظ

0 نظر

درجه اسفالت

حداقل درجه حرارت پخش مخلوط آسفالتی بر حسب نوع قیر مصرفی، دانه‌بندی مصالح سنگی، ضخامت لایه، فصل اجرای کار، حرارت محیط و سطح راه، سرعت باد، نوع و تعداد غلتکها توسط دستگاه نظارت معین می‌گردد. ولی به هر حال این درجه حرارت باید به حدی باشد که تراکم لازم را تأمین نماید. جدول ۲۰-۱۴ حداقل درجه حرارت مخلوطهای آسفالتی با دانه‌بندی پیوسته را به هنگام پخش با توجه به ضخامت آنها و درجه حرارت سطحی که مخلوط آسفالتی بر روی آن پخش می‌شود نشان می‌دهد. در این جدول زمان تقریبی لازم برای حصول تراکم نیز تعیین گردیده است.

به هرحال رقم دقیق درجه حرارت پخش با ۱۰± درجه سانتیگراد رواداری باید توسط دستگاه نظارت تعیین گردد.

ضخامت مخلوط آسفالتی (سانتیمتر)							درجه حرارت سطح راه (سانتیگراد)
۱۰	۹	۵/۷	۵	۴	۵/۲	۲
حداقل درجه حرارت مخلوط آسفالتی بر حسب سانتیگراد
۱۲۵	۱۳۰	۱۳۵	۱۴۰	۱۴۵	۱۴۵	ـ	۱۵-۱۰
۱۲۰	۱۲۵	۱۳۰	۱۳۵	۱۴۰	۱۴۰	۱۴۵	۲۰-۱۵
۱۲۰	۱۲۵	۱۳۰	۱۳۰	۱۳۵	۱۴۰	۱۴۰	۲۷-۲۰
۱۲۰	۱۲۰	۱۲۵	۱۳۰	۱۳۰	۱۳۵	۱۳۵	۳۲-۲۷
۱۲۰	۱۲۰	۱۲۵	۱۲۵	۱۳۰	۱۳۰	۱۳۰	۳۲ و بیشتر
۱۵	۱۵	۱۵	۱۵	۱۲	۸	۶	زمان تقریبی لازم برای تکمیل کوبیدگی (بر حسب دقیقه)

جدول حداقل درجه حرارت مخلوط آسفالتی هنگام پخش

باید توجه داشت که هر قدر ضخامت لایه آسفالتی زیادتر باشد، به علت آنکه حرارت را مدت زمان بیشتری در خود نگه می‌دارد، زمان لازم برای تکمیل تراکم قشر و در نتیجه حصول تراکم نسبی مشخصه زیادتر است و به عبارت دیگر فرصت بیشتری برای کوبیدن بی آنکه حرارت مخلوط آسفالتی بیش از اندازه کاهش پیدا کند، وجود دارد.

غلطک های آسفالتی

۱- غلتکهای فولادی

الف: غلتکهای استاتیک

هریک از غلتکهای سه‌چرخ و یا ردیف دوچرخ و سه‌چرخ باید هنگام کار باری معادل ۴۵ الی ۶۵ کیلوگرم بر سانتیمتر در عرض چرخ عقب غلتک اعمال نموده و وزنشان کمتر از ۸ تن نباشد. روی چرخهای غلتکهای فلزی باید گلگیر و لوله آبپاش نصب شده باشد تا چرخها را همواره تمیز و مرطوب نگه داشته و از چسبیدن مخلوط آسفالتی به آنها جلوگیری نماید. مصرف روغن سوخته و یا گازوییل جهت تمیز کردن چرخ غلتکها به هیچ وجه مجاز نیست. سطح پیرامون کلیه چرخها باید کاملاً صاف و هموار و فاقد فرورفتگیهای کوچک و بزرگ باشد. برای افزایش وزن آنها باید فضای کافی در این نوع غلتکها تعبیه شود. سرعت غلتکهای فولادی استاتیک هنگام کار باید حتی‌المقدور کم و یکنواخت بوده و جز در شرایط خاص از حدود ۵ کیلومتر در ساعت تجاوز ننماید.

ب: غلتکهای لرزشی

غلتکهای لرزشی مورد استفاده در عملیات آسفالتی باید خودرو بوده و نوع کششی آنها مجاز نیست. این غلتکها معمولاً از نوع ردیف دوچرخ می‌باشند که سیستم ارتعاش در یک یا هر دو چرخ آنها تعبیه شده است. وزن آنها نباید کمتر از ۷ تن بوده و بار خطی استاتیک آنها بین ۲۵ تا ۳۵ کیلوگرم باشد. تناوب و میدان نوسان غلتکهای لرزشی با توجه به شرایط کار باید توسط دستگاه نظارت تنظیم شده و یا از کاتالوگ کارخانه سازنده استخراج شود ولی در هر حال تناوب غلتک نباید خارج از ۳۰۰۰ – ۲۰۰۰ ارتعاش در دقیقه، و میدان نوسان آن ۸/۰ – ۴/۰ میلیمتر باشد. سرعت غلتکهای لرزشی حداکثر پنج کیلومتر در ساعت می‌باشد. سایر خصوصیات مربوط به گلگیرها، آبپاش، عدم مصرف گازوییل و روغن سوخته روی چرخها، و بالاخره صاف و هموار بودن سطح پیرامون چرخها به شرح بند الف فوق می‌باشد که باید کاملاً رعایت شود.

۲-غلتکهای لاستیکی

غلتکهای لاستیکی باید خودرو بوده، وزن آنها با توجه به شرایط کار بین ۱۵ الی ۳۰ تن باشد. وزن دقیق غلتک توسط دستگاه نظارت تعیین می‌شود. در غلتک باید فضای کافی جهت افزایش وزن آن در صورت لزوم تعبیه گردد. فشار باد چرخهای غلتک لاستیکی باید بین ۵ تا ۵/۸ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع بوده و تغییرات فشار نیز نسبت به رقم حداقل و حداکثر تعیین شده از ۳/۰ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع تجاوز ننماید. چرخهای غلتک لاستیکی باید طوری قرار گرفته باشند که در هر گذر تمام عرض غلتک توسط چرخها کوبیده شده و امتداد اثر چرخها در عرض کافی یکدیگر را در حین حرکت بپوشانند. برای اینکه آسفالت به چرخها نچسبد، باید حتی‌المقدور سعی نمود که چرخها در تمام مدت کار گرم بماند و در غیر این صورت باید از لوله آبپاش و گلگیرهای پارچه‌ای ضخیم جهت تمیز نگهداشتن چرخها استفاده نمود. مصرف مواد روغنی و گازوییل برای این منظور مجاز نخواهد بود. لاستیکها باید سالم و صاف بوده و نخ‌زدگی نداشته باشند زیرا اثر نخ‌زدگی لاستیکها در روی سطح آسفالت با غلتک زدنهای بعدی نیز از بین نخواهد رفت. سرعت غلتک لاستیکی نباید از ۸ کیلومتر در ساعت تجاوز نماید

منبع:http://www.civilmaster.ir

محسن شفیعی پنج‌شنبه 19 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:53 ب.ظ

0 نظر

زیباترین پلهای دنیا

(Golden Gate Bridge (San Francisco, US
پل گلدن گیت (سانفرانسیسکو ، ایالات متحده امریکا)

این پل طولانی ترین پل جهان جمعا بطول 8.921 فوت که در سال 1937 تکمیل شد شاید مشهورترین پل زمان باشد. این پل که در سان فرانسیسکو واقع است، موفقیت عظیم در ساخت و ساز زمان خود بود. در ساخت این پل رکورد ایمنی، بگونه ای بود که تنها 11 کارگر در طول عملیات ساختمانی کشته شدند و 11 نفر دیگر به مدد شبکه ی نوین ایمنی که در زیر کار قرار داده شده بود نجات یافتند شکسته شد، عکس هاییکه توسط هزاران توریست همه ساله از پل گرفته می شود، شاخص رنگ قرمز بواقع پرتقالی بین المللی (International Orange) بوده و در اصل این رنگ برای افزایش قدرت دید در شرایط مه آلود بودن هوا که مشابهت با منطقه ی خلیج دارد انتخاب شده، این پل با 1.3 میلیون دلار زیر بودجه پیش بینی شده، بمبلغ 27 میلیون دلار ، 100000 خودرو روزانه بطور متوسط به نتیجه رسید و برای نگهداری به 38 نقاش بطور فول تایم نیز نیاز دارد. تعداد 26 نفر که از ارتفاع 220 فوتی با سرعت 75 مایل در ساعت و فاصله ی زمانی 4 ثانیه به پایین پرت شده اند جان سالم بدر برده اند.

(Sydney Harbour Bridge (Sydney, Australia
پل بندرگاه سیدنی (سیدنی ، استرالیا)

در حالیکه جشن هفتادو پنجمین سال تولدش در سال 2007 گرفته میشد، این پل همچنان در صدر پل های جهان از نظر وسیعترین مقاطع طولانی پل در جهان ( هر مقطع 3.770 فوت)‌ باقی مانده است، این پل ملقب به چوب رختی است بلحاظ قوسی شکل بودنش، معمولا از پل و خانه ی اپرا که در مجاورتش واقع هست عکس برداری می شود، این زوج بعنوان یکی از بهترین تصاویر برای شهر و خود استرالیا عمل می کنند، اندازه ی بزرگترین مقطع 1.650 فوت که در بلندترین نقطه ی قوس 429 فوت بالای سطح دریاست، برای ساخت این پل می بایستی 800 خانه خراب می شدند و هزینه ی آن با 1400 کارگر ظرف مدت 8 سال حدود 12 میلیون دلار شد و عاقبت پل سیدنی در سال 1998 تکمیل شد.

(Ponte Vecchio (Florence, Italy
پنته وکیو (فلورانس ، ایتالیا)

شهر پنته وکیو یکی از مشهور ترین نقاط گردشگری ایتالیا است و عقیده بر آنست که از قدیمی ترین سازندگان پل قوسی با سنگ های یک تکه و چند تکه در جهان باشد، گرچه تکه های قدیمی تر ناتمام هم وجود دارد، این پل در اصل از چوب ساخته شده بود تا اینکه در سال 1333 توسط سیل منهدم شد و 12 سال بعد با استفاده از سنگ دوباره ساخته شد، شهرت آن بخاطر داشتن مغازه هایش است و از هر گروهی اعم از غرفه های تجار و قصابها تا دکه های فروشندگان لوازم هنری و یادگاری (سوغاتی) را در خود جای داده است.

(Gateshead Millenium Bridge (Gateshead, England
پل هزاره و آبنمای گیت شید (شمال شرق انگلستان)

جایزه 44 میلیون دلاری پل میلنیوم گیت شید، برای اولین بار و تنها پل "tilting" (کج ، شبدار ، در نوسان ) در جهان در نظر گرفته شده است، رم های هیدرولیکی در انتهای دو طرف پل این امکان را فراهم می آورد که برای عبور کشتی های کوچک پل قدری کج شود و این تکنولوژی نوین باعث گشت که طراحان آن برنده ی جایزه ی معتبر و آبرومند "Stirling Prize" برای آرشیتکت در سال 2002 گردند ، 19000 تن بتن در فندانسیون های به عمق 98 فوت (33 متر) و فولاد (میلگرد) کافی برای ساخت 64 راهروی 2 تیرکه، پل را به مقاومت در برابر برخورد یک کشتی 4000 تنی که با سرعت 4 نات در حرکت است قادر می سازد.

(Erasmusbrug (Rotterdam, Netherlands
پل اراسمبورگ یا سوان (رتردام ، هلند)

ملقب به Swan (قو) بلحاظ شکل اسکلت فلزی مهار پل، ساخت این پل که به منظور ارتباط بین شمال و جنوب شهر رتردام طراحی شده بود در سال 1996 خاتمه یافت، برای امکان عبور کشتی ها طاق جنوبی از ارتفاع قابل توجه 292 فوتی پل بلند باسکولی برخوردار است که در سال 2005 در فیلمی به نام Who Am I (من کی هستم) بنمایش در آمد که در آن هواپیماهای مسابقه ای از زیر آن پرواز کردند. ساخت این پل با بلندی 2.650 فوت و وزن 6.800 تن که در سال 1996 کامل شد، 110 میلیون دلار خرج برداشت به محض آنکه پل بروی ترافیک گشوده شد معلوم شد که پل بر اثر باد تاب می خورد که این مشکل با استفاده از ابزار های تعیین کننده ی فشار هوا (دمپر) مرتفع گردید.

(Westminster Bridge (London, England
پل وستمینستر (لندن ، انگلستان)

یکی از آثار ماندگار و زیبای شهر لندن، پل وستمینستر است که از رودخانه تیمز عبور می کند و در کنار آن کاخ وستمینستر، کلیسای وستمینستر، ساعت محبوب بیگ‌بن و همچنین چرخ فلک چشم لندن قابل مشاهده است. این پل در سال 1769 افتتاح شد.

(Millau Bridge (Tarn Valley, France
پل میلو (دره ی ترن ، فرانسه)

این پل به ارتفاع 1.125 فوت (338 متری) روی دره ی ترن در جنوب فرانسه قرار دارد که بزرگترین پل کابلی جهان محسوب می شود. بطوریکه می گویند رانندگی بر روی این پل مثل آنست که در آن احساس می کنی در پروازی. ساخت این پل که قدری بلندتر از برج ایفل است سه سال به طول انجامید و در سال 2004 به روی عموم باز شد، در حالیکه این پل مناظر بسیار زیبایی را از دره ی زیر خود به تصویر می کشد، همینکه مه پایین می آید دیگر مسیر مناسبی برای آنانکه قلبشان ضعیف است نخواهد بود، بطور کل طول این پل 8.071 فوت ( 2.420 متر) با طاق تکی در 1.122 فوتی (336 متری) و حداکثر ارتفاع از زیر آن 886 فوت (266 متر) است، بطور خلاصه این پل بسیار احساس برانگیز هم بر روی کاغذ و هم در حیات واقعی می باشد، دکل پل با 7 اسکلت فلزی به وزن 36000 تن مسقف شده است. یکسری از هفت تیرک، هر یک به بلندی 292 فوت (88 متر) و به وزن 700 تن به اسکلتهای فلزی مربوط پیوسته اند.

(Fehmarn Belt Bridge (Baltic Sea, Germany and Denmark
پل تسمه ای فهمارن (دریای بالتیک ، آلمان و دانمارک)

هنگامیکه در سال 2018 پل فهمارن کامل شود امتدادی به طول 11.8 مایلی دست خواهد یافت و جزیره ی آلمانی فهمارن را به جزیره ی دانمارکی لولاند با هزینه ی تقریبی 2.2 بیلیون دلار متصل می سازد. نقشه های اولیه نشان می دهند که پل با 3 اسکلت فلزی کابلی، هر کدام به طول تقریبی 2.375 فوت (712)‌ متر که بوسیله ی 4 ستون به بلندی 918 فوت حمایت شده و دارای 213 فوت (64 متر) بلندی زیر آن می باشد خواهد بود، پل پیشنهادی جنجال هایی را توسط کاسبها و طرفداران منابع طبیعی که از لطمه خوردن به حیات وحش محل واهمه دارند بوجود آورده است.

(The Kintaikyo Bridge (Iwakuni, Japan
پل کیتایکیو (آیواکانی، ژاپن)

احتمالا یکی از پل های بد شانس در دنیا پل باز سازی شده کیتایکیو در شهر ایواکانی است که در سال 1673 پس از انجام هر اقدامی در جهت عبور از رودخانه ی نیشیکی Nishiki، بر اثر سیلاب های فصلی فرو ریخت. شایان ذکر است که آرک های چوبی آن تا سال 1950 در جای خود محکم باقی ماندند تا اینکه عاقبت طوفان آنها را هم ویران ساخت، با وجود با این نیت که دوباره ضربه نخورد، سه سال بعد پل دوباره بازسازی شد و تا امروز قابل عبور می باشد.

(Oresund Bridge (Oresund Strait, Denmark and Sweden
پل ارساند (تنگه دانمارک و سوئد)

این پل بالغ بر 25000 فوت طول و 669 فوت ارتفاع دارد. پل کابلی ارساند برای اتصال دانمارک به سوئد در سال 2000 افتتاح شد، کل پل که 82000 تن وزن دارد دارای طولانی ترین مقاطع پل کابلی ( هر تکه 1.608 فوت) در جهان است و روزانه 60000 مسافر را با اتومبیل، اتوبوس و قطار از خود عبور می دهد. با رانندگی از دانمارک شما ابتدا از جزیره ی ساخته شده (مصنوعی) ‌Peberholm عبور کرده و در تونل 13.287 فوتی زیر دریا ناپدید شده و سپس شما را از پل ارساند، قبل از آنکه سفرتان به سوئد کامل شود عبور می دهد، عبور از پل ارساند ارزان تمام نمی شود ( بیش از 53 دلار هر ماشین) گرچه برای مسافرینی که مکرر رفت و آمد می کنند تخفیف نزولی داده می شود که با توجه به هزینه ی 3.8 میلیارد دلاری آن تعجبی ندارد.

(T Sing Ma Bridge (Hong Kong, China
پل تسینگما (هنگ کنگ ، چین)

پل لنگری تسینگما در هنگ کنگ ششمین پل معلق در جهان است و بیش از هر پلی در کره ی زمین به ترافیک ریلی می پردازد هزینه ی ساخت این پل 900 میلیون لار است و در سال 1977 پس از 5 سال کار بی وقفه افتتاح شد. این پل دارای یک مقطع اصلی به طول 4.518 فوت و پس از آنکه دو جزیره ی T Sing Yi & Ma Wan را بهم وصل کرد نامگذاری شد جالب انکه 49000 تن فولاد ساختمانی در دکل پل مورد استفاده قرار گرفت، در حالیکه در هر یک از برج ها به بلندی 675 فوت 65000 تن بتن مصرف شد. این پل جاذبه ی گردشگری ایجاد کرده و بلحاظ مناظر زیبایش معروف است، بویژه در شب هنگامیکه چراغ ها روشن می شوند تماشایی است.

(Bosphorus Bridge (Istanbul, Turkey
پل بوسفورس (استانبول ، ترکیه)

این پل گرچه از بزرگترین و طولانی ترین پل های دنیا نیست لیکن این پل بخاطر جدا سازی اروپا و آسیا مشهور است، تکه ی اصلی این پل 3.523 فوتی و فضای آزاد 210 فوتی زیر آن در سال 1973 تکمیل گردید ، در سال 2005 وئوس ویلیامز، ستاره ی تنیس امریکا برای یک مسابقه ی 5 دقیقه ای تنیس با بازیکن ترکیه ای، اپیک سنقلو، روی پل بازی کرد. اولین بازی تنیس که تا آن موقع از اینطرف و آنطرف دو قاره انجام شد.

(San Diego - Coronado Bridge (San Diego, US
پل کرونادو سندیگو (سندیگو ، ایالات متحده امریکا)

ساخت این پل در سال 1969 با هزینه ی 47.6 میلیون دلار با مشخصه ی 90 درجه انحنا در طول 11.228 فوتی به پایان رسید. این پل در حداکثر ارتفاع 200 فوتی برای سهولت کشتیرانی در زیر خود بنا شد، در واقع ارتفاع پل آنقدر هست که یک کشتی خالی از بار بتواند از زیر آن عبور کند، این پل نام شوم سومین پل خودکشی در آمریکا که بیش از 200 خودکشی ثبت شده بین سالهای 1972 تا 2000 را بعد از پل گلدن گیت در سانفرانسیسکو و اورورا در سیاتل بهمراه دارد. هزینه ای برای استفاده از پل عاید نمی شد ولی از زمانیکه کیوسک های دریافت پول فعال شدند درآمد سالیانه تا 8 میلیون دلار بالا رفت.

(Akashi Kaikyō Bridge (Kobe Naruto, Japan
پل آکاشی کایکیو (کوبه ناروتو ، ژاپن)

این پل در ژاپن پدر تمام پل های معلق در جهان بوده و با بیش از 1200 فوت طولانی تر از پل رده ی دومی Great Belt Bridge در دانمارک می باشد، این پل در اصل جهت جایگزینی اسکله خطرناک کوبه ایوایا که با طوفان های بیشمار صدمه دیده بود در سال 1998 ساخته شد. پل از آکاشی استریت عبور می کند. هزینه ی ساخت آن حدود 4.5 میلیارد دلار شد، آمارها درباره ی این پل گیج کننده است بطوریکه ساخت این پل با 2000000 کارگر و ظرف مدت 10 سال انجام گرفته، در خلال این مدت آنها 1.4 میلیون متر مکعب بتن ریختند، 181000 عدد اسکلت فلزی را اسمبل کردند، 350000 تن بلوک های لنگری در دو طرف انتهایی پل ساختند و کابل های فولادی کافی به درازای 7 برابر دور دنیا را بهم وصل کردند.

(Hangzhou Bay Bridge (Zhejiang, China
پل خلیج هنگژو (ژجیانگ ، چین)

هنگامیکه در سال 2007 این پل افتتاح شد پل 22.4 مایلی خلیج هنگژو که استانهای شانگهای و نینگبو را بهم وصل کرد با هزینه ی 1.4 میلیارد دلاری دومین پل طولانی جهان بشمار میرود، این پل تا اواخر سال 2005 باز نشد و مرکز جنجال بزرگی بین محلی ها مبنی بر اینکه آیا نیازی به ساخت چنین پلی بوده و اینکه آیا می شد که این پل در رقابت با پل لوپو، پلی سبقت جو در شانگهای ساخته شود گردید. در این پل دو مقطع اصلی وجود دارد، یکی بطول 1470 فوت در تکه شمال و کوتاهتر بطول 1040 فوت در تکه ی جنوبی وقتیکه صحبت از طول می شود پل خلیج هنگژو دومین پل بعد از پل Pontchartrain Causeway در لوییزیانا است.

(Magdeburg Water Bridge (Magdeburg, Germany
پل مگدبرگ واتر (مگدبرگ ، آلمان)

یکی از برزگترین پل های طراحی شده در این لیست، پل مگدبرگ واتر، دقیقا همانست که اسمش است، پلی که بروی آب ساخته شد، این پل برای اتصال کانال Elbe Havel و کانال Mitteland ساخته شد که به حمل و نقل بار بین برلین و بنادر در امتداد رودخانه ی راین بدون احساس خستگی ناشی از 7.5 مایل انحراف مسیر و هزینه ی 733 میلیون دلار و 68000 متر مکعب بتن و 24000 تن اسکلت فولادی ساخت این پل طولانی 3010 فوتی به پایان رسید.

(Brooklyn Bridge (New York City, US
پل بروکلین (نیویورک ، ایالات متحده امریکا)

پل بروکلین از قدیمی ترین پل های معلق در شهر نیویورک امریکا است که بروکلین و منهتن را به هم متصل می‌کند. این پل با طول ۱۸۲۵ متر از قدیمی‌ترین پل های مدرن دنیا به حساب می‌آید. پل بروکلین طی سالهای 1870 تا 1883 میلادی توسط یک مهندس آلمانی تبار به نام "جان آئوگوستس روئبلینگ" طراحی و ساخته شد. او در زمان ساخت پل بر اثر حادثه ای جان باخت و فرزندش، واشنگتن مسئولیت ادامه کار را بر عهده گرفت اما وجود مشکل گفتاری مانع آن شد که او بتواند کار را ادامه دهد. این وضعیت، "امیلی وارن روئبلینگ" همسر معمار اصلی را واداشت تا برای چندین سال مسئولیت انتقال دستورات واشنگتن را به کارگران بر عهده گیرد. پیچیدگی سازه پل که جزیره منهتن را با همسایه اش، محله بروکلین مرتبط می سازد، موجب گشت بیش از 20 نفر در طول 13 سال زمان ساخت آن، جان خود را از دست بدهند. هزینه ساخت پل بیش از 15 میلیون دلار بود.

(Nanpu Bridge (Shanghai, China
پل نانپو (شانگهای ، چین)

این پل از فولاد، کابل و بتون و تیرهای کامپوزیت ساخته شده است و در شانگهای چین قرار دارد. مجموع طول پل 8346 متر با دهانه 423 متر از مرکز، رتبه سوم در میان پل های کابلی جهان را داراست و با توجه به مارپیچی بودن روش ساخت، این پل در رده ی طولانی ترین پل های دنیا قرار دارد. ارتفاع برج 150 متر با دو خط از کابل های قوی به حالت تعلیق پل است.

(Richmond Bridge (London, England
پل ریچموند (لندن ، انگلستان)

ریچموند قدیمی ترین پل در رودخانه تیمز لندن است.

(Hong kong, Zhuhai, Macao Bridge (South East Asia
پل ارتباطی هنگ کنک ، ماکائو (جنوب شرق آسیا)

این پل هنوز در مرحله ی پیشنهاد است، اما چنانچه چراغ سبز بگیرد و قابل اجرا شود پل 18 مایلی دو طرفه 3 باندی عبور اتومبیل، فاصله ی زمانی عبور از جاده ی بین هنگ کنگ و ماکائو را از 4.5 ساعت فعلی به 40 دقیقه کاهش خواهد داد، ساخت این پل همچنین اتصال بین دو جزیره ی مصنوعی بوسیله ی یک تونل در زیر دریا جهت کمک به ایجاد گذرگاه امن کشتیرانی را شامل می شود.

برگرفته از سایت:http://memari-modern.blogfa.com

محسن شفیعی شنبه 14 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 11:22 ب.ظ