روز ایمنی مبارک

روز هفتم مهرماه ماه به مناسبت روز جهانی ایمنی و اتش نشانی و با این رشد فزاینده حوادث و بیماریهای شغلی و انواع مشکلات دیگر در محیطهای کاری باز هم باید پیام تبریک  و مبارک باد و شادباش بفرستیم ؟ بازهم باید شعار بنویسیم ؟ باز هم باید حرف بزنیم ؟ بازهم باید ان شاءالله را حسن ختام جملاتمان کنیم؟

...............................

امسال به جای پیام و شعار فرستادن باید در این روز یک دقیقه سکوت اختیار کنیم و به کارهایی که برای بهبود شرایط محیط کار میتوانستیم انجام بدهیم و انجام ندادیم  لحظه ای بیندیشیم؟

........................

به تعداد افرادی که درمحل کار بدلیل سهل انگاری و بی توجهی "من و تو و شما و آنها" براحتی دچار حادثه و بیماری میشوند فکر کنیم و برخود بلرزیم که در هردقیقه آیا چند خانواده   نان آورش را    چند زن همسرش را و چند کودک پدرش  از دست میدهد؟

وجمعی بر بیشمار آسیب دیدگان اجتماع مان افزوده میشود  بی آنکه بتوانیم حمایتشان کنیم........ تنها بخاطر یک حادثه قابل پیش بینی و یک بیماری قابل پیش گیری  یک نفر میمیرد و بدنبالش دهها نفر زخم خورده و دردمند و مستاصل ............

و اما من ....

من  در این روز به احترام روح همه جان باختگان محیطهای کاری نا ایمن  در سراسر جهان با ذکر فاتحه ای و لحظاتی سکوت و تامل در عملکردم به عنوان کارشناس عمران به شعار سال آینده می اندیشم که آیا .......؟

میتوانیم اگر بخواهیم

که از دیرباز " خواستن توانستن است "